abel tasman zit erop

.De 360 km die ik in het vorige verslag noemde zijn probleemloos verlopen. Uiteraard ook nu weer schitterende uitzichten, maar dat klinkt wel wat blase maar je kan niet in vervoering blijven over een uitzicht, niet waar. Op een redelijke tijd inAbel Tasman aangekomen.Niet om het een of ander dit was dus wel een uitzicht om van te kwijlen,gele stranden, blauwe zee tegen prachtig groene bergen en dat dus in een prachtig zonnetje. Erg mooi. Het is een nationaal park en zwaar bescherd, geen auto's,geen honden,
geen katten. Je mag er wandelen fietsen ,zwemmen,zeilen en hou je vast..... kayakken. Onze lodge stond op het randje tegen het national park aan en bij het inchecken werden we gelijk door Don,de eigenaar geteckeld... wat doen jullie morgen,.....ik kan de zeekayak erg aanbevelen en voor dat ik erover kon nadenken waren we ingeschreven voor een ochtend zeekayakken.Echt iets voor mij nietwaar, lekker met de peddels de zee op!!!!! Maar goed, onze lodge was weer prima, mooie tuin, er liepen wilde kwarteltjes zo voor m'n huisje en Cor heeft aan mussen dressuur gedaan, ze kwamen net niet uit z'n hand eten. Het hele plaatsje was een restaurant rijk, dus daar gegeten en vroeg naar bed want we moesten vroeg kayakken.
Kwart over acht 's morgens, gedouched en ontbeten wij ons melden voor de kayak experience. Eerst kregen we zwemvesten, water dichte dozen voor camera's en toen in een soort speedboot (die zat op een trailer achter een tractor) Zie je me al zitten, achter een tractor met m'n zwemvestje aan met nog 12 andere idioten !!!!!
Rondje door het dorp, het strand op en achterui te water gelaten, hoppa. 'n Half uurtje volle kracht vooruit tot we bij het goeie strand waren, iedereen eruit en kayak-instructie. Een rokje met brettels aan, peddels en roer uitgelegd gekregen. Ik heb Cor onmiddelijk tot kapitein benoemd, hij deed het roer(met pedalen) Een paar peddels in m'n handen en een duwtje, daarginds die rots in zeer gaan we naar toe (een klere eind, excusez le mot) Tweeenhalf uur later hadden we de rots linksom gedaan (wel leuk hoor, allemaal zeehonden, ook babies) en zijn we drie stranden verder weer geland (was de bedoeling, hoor) Eigenlijk hadden we toen nog drie stranden moeten lopen om dan weer opgepikt te worden door de watertaxi, maar Cor zag het niet zitten met zijn been, dat toch met klimmen wel weer opspeelt, dus maar gelijk de watertaxi terug. Al met al toch wel heel leuk geweest.
'S Middags naar twee wijnboerderijen geweest, beetje proeven, beetje in het zonnetje zitten, relaxed toch maar een flesje kopen, je moet 's avonds toch wat te drinken hebben niet waar!!!
Gisteren was het allemaal wat bewolkter, nog steeds geweldige temperaturen. In de brochures vonden wij Jan en Gerda, die hier een zalmboerderij begonnen waren Alleen al het feit dat ze zo heten vonden we al grappig, dus wij op pad. Mooie rit, drukke zalmboerderij.Je moest gewoon je eigen zalm vangen in een meertje, hengel en schepnet werden geleverd(inclusief touwtje met spijker om tussen zijn ogen te meppen gadver..)Dan nam je je vangst mee, die werd gewogen en dan kon je zeggen wat je er mee
wilde,roken,vriezen, rauw, terplekke opeten,invriezen of mee in een pizzadoos.
Mijn held heeft twee zalmen van een ons of negen gevangen!!!!! Dat zijn dus vier flinke filets. Een hebben we gelijk als sashimi (rauw dus) gegeten, verser kon niet en de andere drie zijn met alle drie verschillende kruiden warm gerookt en mee in de pizza doos. In ons hutje salade gemaakt, stuk brood erbij en dat was het diner(erg lekker), maar veel te veel, een stuk aan een ander stel nederlanders op de lodge gegeven en het laatste stuk vanmiddag bij de lunch verorberd. Nu wel even genoeg zalm gezien, maar het was wel lekker (nee pap, geen grondsmaak)
Al die tijd in Abel Tasman niet kunnen schrijven want er was geen inernetbereik, zelf onze nieuw zeelandse telefoon naar Abel en Iris had geen bereik. Vanmorgen toen we onderweg naar Pictonwaren en stopten voor koffie in Nelson, hebben we die twee even gebeld, dat is nog steeds misere met het weer, wij hebben veel meer geluk.Ik zit nu te typen op het balcon van onze kamer. We zitten nu in een backpackers hostel(weer 's wat anders!!!) Hou je vast het heet de Thombstone en eht ligt pal tegenover de begraafplaatsen en bij de ingang van het hostel staat'rest in peace. Verder heel leuk, ligstoelen op het gras in het zonnetje, kruip en sluip door gangetjes, een grote gezamelijke keuken, een internetkamer, een spelletjeskamer, enorme koelkasten met de rotzooi van iedereen en wij zijn de bejaarden (zit er een keer in)
Uitzicht vanaf ons balcon is op de haven met de boot naar noorder-eiland, het doel van morgen. Dit gebied, een en al water heet de marlborough-sounds,heel erg mooi. Zo even het stadje in, weer geen grote plaats,maar even eten, Tot gauw Marian