laatste verslag
Door: marian
Blijf op de hoogte en volg cor
02 Juni 2015 | Indonesië, Lovina
Zo, lange tussenstop in Kuala Lumpur dus mooi even tijd om de laatste aantekeningen van deze vakantie te maken.
We lopen twee dagen achter. Eergister zijn we naar Ubud geweest. Had wat voeten in de aarde want 's morgens om 08.00 net voordat we door August werden opgehaald bleek Cor dus ineens beroerd te worden; hardlopen naar het toilet en hup over zijn nek. Hoop over en weer gepraat wel weg niet weg, ik bij Cor blijven , Cor alleen laten.... The boss was zelf erg duidelijk: gaan !!! We denken dat het een virusje was, Iris is drie dagen geleden 's avonds ook beroerd geworden, overgeven en de volgende dag was alles weer over. De dag erna exact het zelfde verhaal bij Abel, spugen naar bed en gezond weer op. OK mama dus met kinders naar Ubud. De berg over en 3 uur later waren we bij monkey forrest. Leuke aapjes, Abel kocht wat bananen …. had hij misschien wat lichtzinnig gedaan. Op het moment dat hij ze aanpakte zaten er echt 3 apen bovenop hem... hij geeft onmiddellijk de bananen door aan Nils,die dus ook onmiddellijk onder de apen en een minuut later waren de bananen verdwenen. Kleren gelijk vol met vieze apenpootjes, maar leuke foto's!!!!
Monkey forrest zelf was wel leuk, niet spectaculair.
Volgende plan was toch op jacht naar houtsnijwerk. Ik had mijn zinnen gezet op een stuk voor aan de muur in de slaapkamer. In die eerste shop, die zo duur was de vorige keer wel een mooie gezien, maar ja.... te duur. Nu het goeie straatje gevonden en werkplaats in en werkplaats uit. Kinders hielpen geduldig en heel lief mee te zoeken en na een werkplaats of 10 vonden de jongens er een met een vreselijke lijst, ergens achteraf in een donker hoekje, maar als je de lijst eraf dacht was hij beslist goed. Detail, diepte voorstelling ( paarden met wagens in gevecht. Adjuna tegen Karna uit de Ramajana) Veel onderhandelen van Nils met hulp van August want de maker was een oude man die geen woord engels sprak en voor een keurige prijs gekocht. Omdat hij in een donker hoekje hing, moest hij eerst schoongemaakt, de lijst eraf, in het vet gezet en reisklaar gemaakt.
Volgende stop was een voorstel van August. Hij had goed gesnapt dat de zilvershop in Mas geen succes was en hij had blijkbaar zijn huiswerk gedaan want hij wist nu in Ubud een goed adres. De originele Buddha to Buddha fabriekje. Rijden dus. Echt straatje in straatje uit; waar zitten we.... August wist het ook niet meer, vragen aan een inboorling...., die op z'n scooter voor ons uit en ja we waren er. Zoals altijd vind je in een zijstraat de leukste dingen en dit was leuk. Kleinschalig maar wel goed. Leuke scene want Iris zag een armban die ze leuk vond. Abel zegt dus o.k. Koop ik voor je, maar iedereen kent Iris..... Nee, mag niet,
te duur, overbodig, weet je wel wat dat kost !!!!!
Abel ziet nog een armband, die hij voor zichzelf mooi vond,..... nou dat was ook niet goed.
Nils, Dirk en ik hebben haar min of meer de winkel uitgedragen om Abel de kans te geven , maar je wil niet weten wat een partij gesputter en gemopper. Raar kind !!!!
Hierna tijd voor een welverdiend biertje in Ubud, we hadden een dansvoorstelling voor 7 uur op het oog. Geen tijd om te eten, maar we hadden laat gelunched. Balinese dans in een erg mooi theater. Kostuums prachtig, orkest groot en luid en het verhaal niet erg duidelijk. Laten we zeggen dat we hem nu kunnen afchecken op de bucketlist; seen it, done it, maar geen herhaling waard.
In de tussentijd hadden we wel contact gehad met Cor. Hij was weer o.k. Had tot 6 uur geslapen,
was even gaan eten en weer verder gaan slapen, maar niet ziek meer.
Wij de lange weg terug over de ber en om half twaalf 's avonds waren we er weer Cor vond gelukkig het houtsnijwerk ook goed.
Gisteren hadden we bedacht, was voor de laatste dingen, nog wat inkopen, mijn laatste massage (best relaxed) Nils ook een massage . Nog wat laatste boodschappen, koffers pakken, afscheid nemen van alle vreselijk lieve mensen in Rumah Kita. Op een gegeven moment waren Cor en ik alle kids kwijt. Ik denk nog “die zijn even naar happy hour”. Cor en ik nog even djalan djalan ( even wandelen) en toen we terug kwamen was het gespuis er ook weer. 'n Hoop keel geschraap..... ze wilden ons bedanken ( snif snif) en ze hadden een kado !!! Zo leuk, ze hadden een schilderij laten maken zoals dat uit Thailand, Een portret van hun viertjes in zwart wit. Wij vinden het zo lief. Inlijsten in Nederland en hij komt in de gang hebben we al bedacht.
Afscheid genomen van Putu, Edy, Doerak (en al haar oververhitte reuen) Vroeg naar bed want vanmorgen om 06.00 ging de wekker.
August was keurig op tijd. De rit naar Den Passar was regenachtig. Het enige memorabele was het afscheid op het vliegveld van August. Hij is zo schattig, hij moest huilen !!!!!
Nou ja, bijna thuis
Marian.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley