Bloed moet er vloeien

Tweede Pinksterdag, een uitgelezen gelegenheid voor nog een ontspannen dagje in ons prive paradijs. Alhoewel, we zijn sinds een aantal dagen niet meer alleen in Rumah Kita. We hebben gezelschap gekregen van een ouder echtpaar die na twee weken in een spiritueel centrum te hebben gebivakkeerd, hier de tijd nemen om te komen 'uitdrijven' (het leek ons beter geen uitgebreide uitleg te vragen). Gelukkig misschien voor hen groeit en bloeit alles hier weelderig dus de soms luide en gepassioneerde discussies worden gedempt door natuurlijke geluidswallen.

En hoe graag we in Nederland willen uitslapen, staan we hier bijna met de zon op. Voor mij was het vandaag 06.30 uur en in mijn kielzog volgend kwamen ook Abel, mam, Dirk en pap uit bed gerold. Alleen Nils lijkt te begrijpen waar vakantie voor dient.

De rest had dus nog een aardig gat aan tijd te vullen voordat het ontbijt zou komen (09.00 uur). Voor Abel en mij een goed excuus om de lokale passar (markt) te bezoeken. We waren er al eerder geweest maar aangezien het een vlees-, vis- en groentenmarkt is, is de actie beperkt tot de ietwat vroege ochtend. En toch elke keer blijf je je ogen uitkijken. Van hele kippetjes tot baby inktvisjes en van allerlei soorten gedroogde waar tot een verscheidenheid van verse groenten en fruit. Ik stond al met m'n bestek in de aanslag dus er moest en zou iets gekocht worden. Uiteindelijk gewoon bij een kaki lima wat eetbare zaken aangewezen waar we geen idee van hadden wat het zou kunnen zijn. Bij het ontbijt kwamen we erachter dat het een combinatie was van hartig en (bijna tot in den treure) zoet. Al met al wat het een leuke (eenmalige) toevoeging aan ons ontbijt van gebakken bananen, mie en fruit.

Na het uitbuiken aan het zwembad was het dan toch echt tijd voor de lunch. Een vroege lunch vandaag want er stond nog meer op het programma. In de buurt gebleven dus. Dat wil zeggen bij de buren. Zoals altijd vriendelijk ontvangen en zoals bij elke warung hier in de buurt, een keuze uit westerse en Balinese gerechten. Noemenswaardig is de keuze van pap: Ayam Boemboe Bali. We weten allemaal dat de smaakpapillen van pap redelijk zijn afgehard wat betreft pittig eten. Toch was dit gerecht een tandje te ver. Gelukkig is onze surrogaat Pepijn (Dourak) niet vies van een beetje pedas eten. De koks vragen zich op dit moment vast af hoe een belanda die kip weg heeft kunnen krijgen.

Maar zoals de titel doet vermoeden, moet er bloed vloeien vandaag: een cock fight. Nils, Abel, Dirk en ik stonden licht huiverig tegenover dit stukje cultuur van mooi Bali maar na een overtuigende reden van ouders dan toch gezwicht.

We werden om 14.00 uur opgehaald door onze vaste chauffeur August. Na een klein kwartiertje rijden waren we op de plaats van bestemming.August zei ons te wachten onderwijl hij vroeg of het oke was dat wij als toeristen mochten toekijken. Uiteraard mag dat was het antwoord, wel graag eerst Rp. 50000 p.p. betalen graag.

Na de financiele zaken te hebben afgerond, konden we plaatsnemen op de stenen banken van de 'arena'. Toen volgde het spel van hanen beoordelen, ze opfokken, de messen aan de poten bevestigen en het inzetten. Tijdens het eerste gevecht was ik er eigenlijk al klaar mee. Ouders vertelden over hanengevechten waarbij het vloeien van het eerste bloed aangaf dat het gevecht over was. Dat lijkt me een fair deal. Hier ging dat er toch iets anders aan toe. Na een eerste ronde was 1 van de hanen al zo verwond dat deze op de vlucht ging voor zijn rivaal. Toch kwam er nog een tweede ronde en zelfs een derde ronde. Deze laatste werden ze in een kooi opgesloten zodat de verliezende haan niet kon vluchten. Toen het uiteindelijk daagde dat het gevecht over was, werden eerst de poten afgehakt en met het mes aan de afgehakte poot werd de keel doorgesneden.

Het werd ons nog aangeboden om een haan te kopen maar dit hebben we beleefd afgewezen. Na het tweede gevecht zijn we weggegaan.

Ouders vonden het in vergelijking met de hanengevechten die zij hebben gezien, ook erg rustig. Dat had een reden. Het schijnt dat er gister een flinke matpartij was. Dit in combinatie met de kennis dat we tussen de plaatselijke maffia terecht waren gekomen, maakt dat we niet direct staan te trappelen om ons in te schrijven voor een volgende.

Terug dus naar Rumah Kita waar een uitdaging van een heel andere aard wachtte. Nils heeft namelijk aangegeven te stoppen met roken(!) wanneer Dirk drie baantjes onder water zou zwemmen (39 m). De eerste keer haalde hij nog geen 13 m dus Nils had er wel vertrouwen in. Tot vandaag. Op wilskracht en met hulp van zijn hydrodynamische (veels te strakke) zwembroek, tikte hij de 39 m aan. Een prestatie op zich en nu maar hopen dat Nils zich (in tegenstelling tot Dirk) niet gaat volvreten.

Tot zover onze relaxdag op Tweede Pinksterdag op Bali. Tot morgen!